VERJARING

Als iemand volgens het kadaster eigenaar is van een perceel grond, wil dat niet per definitie zeggen dat hij daadwerkelijk de eigenaar is.

Er zijn meerdere oorzaken waarom iemand geen eigenaar is, ook al staat hij bij het kadaster wel als zodanig te boek. Een van de oorzaken is verjaring.

Volgens de wet kunt u een perceel grond in eigendom verkrijgen als u het bezit daarvan heeft gedurende ten minste 10 jaar en u te goeder trouw bent: dit wordt verkrijgende verjaring genoemd.

Ook als u niet te goeder trouw bent, kunt u een perceel grond in eigendom verkrijgen door verjaring: dit wordt extinctieve verjaring genoemd. Voor extinctieve verjaring geldt een termijn van 20 jaar.

Extinctieve verjaring komt tot stand doordat de eigenaar door het tijdsverloop van 20 jaar niet meer kan opkomen tegen de inbreuk op zijn eigendomsrecht, met andere woorden: de eigenaar kan zich niet meer verweren tegen degene die de grond 20 jaar of meer zonder titel in bezit heeft gehad.

De extinctieve verjaring werd niet altijd rechtvaardig gevonden.

Inmiddels is er een uitspraak van de Hoge Raad die de oorspronkelijke eigenaar kan beschermen tegen verjaring te kwader trouw. Zie HR 24 februari 2017, nr 15/01948.

De uitspraak van de Hoge Raad komt er op neer dat de persoon die een perceeel grond in bezit neemt en houdt, terwijl hij weet dat een ander daarvan eigenaar is, tegenover de oorspronkelijke eigenaar onrechtmatig handelt.

Als aan alle voorwaarden voor een onrechtmatige daad is voldaan, kan de oorspronkelijke eigenaar een vordering wegens onrechtmatige daad instellen.

De oorspronkelijke eigenaar kan dan schadevergoeding vragen vanwege de onrechtmatige daad en die schadevergoeding kan bestaan in het betalen van een geldsom, maar kan ook bestaan in het teruggeven van de onrechtmatig in bezit genomen grond.

Door de uitspraak van de Hoge Raad is de oorspronkelijke eigenaar niet weerloos tegen degene die zonder titel grond in bezit neemt en na 20 jaar eigendom claimt.